Tiny Legs Tim (B) "Elsewhere Bound Tour" CC Muze Heusden-Zolder (14-02-2020) reporter: Freddie & photo credits: Rootsville info club: Muze info band: Tiny Legs Tim © Rootsville 2020

Alhoewel het "Valentijnsdag" is toch kon ik niet aan de verleiding weerstaan om richting "CC Muze" te trekken in Heusden-Zolder. Mijn compagnon de route mag vandaag eens lekker genieten in de zetel maar de lokroep voor Tiny Legs Tim en zijn "Elsewhere Bound Tour" was voor mezelf sterker. Deze uitvoering in pure NOLA stijl stond al langer op mijn vervanglijstje. Collega's Marcel en Paul hadden vorig jaar al tijdens de CD-voorstellingen kunnen genieten in respectievelijk "De Casino" en de "Banana Peel" en stond Tiny Legs Tim" zo ook al op "Blues Peer". Maar een festival is niet hetzelfde als een concert in een verzorgde zaal van een "CC" en zo was het ook een eerste keer hier in de vernieuwde "Muze"

Mijn eerste ontmoeting met deze Vlaamse bluesman was er in 2009. Inmiddels 11 jaar geleden toen hij als busker optrad tijdens de change-overs op de "Chicago Blues Tour" in de "Banana Peel", dit toen met als headliners Diuanna Greenleaf, Zac Harmon en Gregg White. Het was daar dat tijdens die pauzes Zac Harmon eens van achter het gordijn kwam piepen wie er verantwoordelijk was voor die echte Delta-blues. Wie? "Tiny Legs Tim", toen met eigen bewerkte versies van klassiekers als "Ramblin' On My Mind" en "Crossroad Blues" en zelfs met "Sitting On Top Of The World" van de "Mississippi Sheiks" en "In My Time of Dying" (Jezus Make Up My Dying Bed) van Blind Willie Johnson. Toen allemaal verplichte leerstof maar daar is nu al lang verandering in gekomen.

photo Tiny Legs Tim @ Banana Peel (2009) © Rootsville

Na zijn debuut EP "The Say Small Birds Don't Fly Too High" in 2010 volgde er in een snel tempo albums als "One Man Blues" (2011), "TLT" en de EP "Diggin' Deeper" (2013). Het zeer succesvolle album "Steppin' Up" (2015), "Melodium Rag" (2017) met aan zijn zijde onze harpvirtuoos Steven Troch. Er volgde ook nog een "Live" album van de Genste Feesten en dan was daar in 2019 die "Elsewhere Bound". Een album met de medewerking van maar liefst 9 extra muzikanten uit onze eigenste Jazz en Blues scène en met een ode aan "New Orleans". Ondertussen kwam hij ook zijn eigen "Sing My Title" op te richten. "Elsewhere Bound", stuk voor stuk "10" afzonderlijke pareltjes welke getuigen van superieure klasse en dit in een knallende bezetting, en dat is dan ook waarom ik op "Valentijn" ben afgereisd naar de "Muze" in Heusden-Zolder.

Zijn New Orleans Jazz formatie heeft Tim gewoonweg "Elsewhere Bound Orchestra" gedoopt en bestaat hier naast hemzelf ook uit Steven Troch (harp), Frederik Van den Berghe (drums), Amel Serra Garcia (percussie), Filip Vandebril (contrabas), Niels Verhees (piano) en de blazers sectie met Tom Callens (baritone sax), die ook de verantwoordelijk is voor de blazers arrangementen, Marie-Anne Standaert (trompet en bugel) en Roel Jacbos (tenor sax). Opener van vanavond is de titeltrack uit zijn succesvolle album (Steppin' Up).

Na "Don't Be Sorry" krijgen we een eerste maal de conga's van Amel duidelijk aan het werk en volgt er zo het romantische epos "Still In Love". Een nummer waarop de inbreng van de chromatische harp in combinatie met de blazers toch enigszins beklijvend bij je binnen komt. De horn section mag dan even gaan rusten om op "The Game" de tricks van Steven Troch te kunnen waarnemen alsof zijn Mississippi saxofoon de grooves van een accordeon komt over te nemen.

Met het nummer "Keep Me Satisfied" lijkt het er wel op of "Tiny Legs Tim" brengt ons naar de voodoo side van New Orleans en met "Elsewhere Bound", de titeltrack, zitten we duidelijk in het Bywater district van "The Big Easy". "Walk Withe The Devil" dan, een nummer dat een conversatie teweeg brengt van Tim's rock 'n roll gitaar en de smokin' harp van Steven...voodoo! Tijd dan voor een prachtig stukje muziek met het akoestische "Nowhere My Home" waarop uitgezonderd de blazers sectie de rest van de band even mag pauzeren, mooi!

Ook de grote afbeelding van de cover van deze "Eslewhere Bound", en zo niet alleen de muziek, heeft hier als taak de sfeer van "New Orleans" naar de "Muze" te brengen. Met "Big City Blues" brengt "TLT" het relaas over het leven in een grote stad met daarbij uiteraard in gedachte zijn "Ghent". Een nummer met een interventie van de chromatische harp en de klagend aanvoelende blazers. Met een kleine blazers intro gaan we terug richting platteland met "Heart of The City" en zo zitten we dan ook terug bij het album "Steppin' Up".

Onwaarschijnlijk hoe de tijd vliegt bij het aanhoren van deze heerlijke muziek die ons een beetje doet wegdromen naar die oh zo iconische stad aan de Mississippi river. Nog meer worden we naar "Bourbon Street" getrokken met het wervelende nummer "In The Morning". Helaas moeten we dit allemaal al zittend en zonder drank over ons heen laten komen. Bij de piano intro op "The Lovin' Kind" komt Niels Verhees dan zijn rug te rechten en na een jazzy solo van Marie-Anne Standaert volgt de interactie met de zaal als vanzelfsprekend.

Met als laatste pièce de résistance, het nummer "New Place" en een duel tussen de drums en de conga's die van het "Elsewhere Bound Orchestra" nog eens allemaal uit het dak! Hoodoo...Voodoo!!! Alles loopt hier perfect crescendo naar het einde en dus wordt het nu tijd voor de bissers.

Als allereerste krijgen we "TLT" solo op zijn black & white Danelectro double cut en keert de zaal terug in een rust modus. Met het laatste nummer "You Move Me" krijgen we uitzonderlijke een cover te horen en met deze van Charles "Mad Dog" Shefield lijkt het wel of we midden in een "Second Line Parade" zijn terecht gekomen. Helaas is dit ook het aller, allerlaatste en zit onze vrijdagavond er zo op. We're Looking for the Heart of Saturday Night en bedanken nog eens "Tiny Legs Tim" en zijn "Elsewhere Bound Orchestra, CC "Muze" om ze tot hier te halen en uiteraard ook artistiek directeur Tom Michielsen :-)